Kerstverhaal van Quincy

KERSTAVOND

Het is 24 december, kerstavond. De wind waait om het huis, het is koud, en er valt af en toe een vlokje sneeuw. Het haardvuur knettert en ik lig heerlijk te slapen, wanneer plotseling mijn moeder voor mijn mandje staat. Ze is nog steeds even lief als vroeger, alleen iets ouder. Ik loop als vanzelf achter haar aan de deur uit. We lopen door de sneeuw, de kou in. Dan sta ik in de tuin en plotseling ben ik weer een puppy:

MIJN PUPPY TIJD

Ik ben een ontzettend vrolijke hond en krijg veel complimentjes, waar ik erg van geniet. Mensen vinden mijn staart, zachte haren en mijn koppie uniek. Ik speel uren in de tuin en als mijn baasje thuis komt, kan ik nog steeds uren doorgaan, zelfs in het donker. Niets is mij te veel. Mijn baasje neemt me vaak mee de natuur in, we wandelen samen honderden kilometers. Onderweg haal ik elke stok of bal die mijn baasje in het water gooit, moeiteloos op. Soms liggen we samen heerlijk op de bank na een lange dag. Wij wandelen het ene seizoen uit en het andere seizoen weer in. Hier zou ik altijd willen blijven, maar mijn moeder neemt me alweer mee naar een andere plek:

 

 

HET GEEFT ALLEMAAL NIETS

Ik voel me nog steeds gelukkig, maar merk dat ik wel wat anders ben. Ik heb een paar bultjes en mijn gebit is niet meer zo schoon als eerst, maar hier krijg ik iets voor. Ik zie dat mijn mooie vacht niet meer zo glanst en dat het zelfs een beetje dof wordt. Ook hier krijg ik iets voor van mijn lieve baas. Mijn snuit is wat grijzer en ik ben wat dikker. Dat geeft allemaal niets, want mijn baasje en ik gaan nog steeds samen de natuur in, alleen iets minder lang. Ik krijg opnieuw wat extra’s van mijn baasje zodat ik me nog steeds fit voel. Ik hoor iets minder scherp dan vroeger, maar zodra ik mijn baasje zie of ruik, word ik blij en begin ik te kwispelen! Wat hou ik ongelooflijk veel van mijn baasje, en hij van mij! Mijn moeder neemt me ondertussen verder mee naar een andere fase:

 

 

MIJN MOEDER LAAT ME NIET MET RUST

Mijn baasje en ik zijn weer aan het spelen in de tuin, met leuke speeltjes waar zelfs iets lekkers in verstopt zit . Mijn baasje houdt veel rekening met mij en zegt vaak dat ik braaf ben. Ik geniet daar heel erg van. Dan val ik plotseling in slaap en merk helemaal niet dat mijn baasje weer thuis komt. Als hij mij aanraakt schrik ik wakker, maar dan ben ik weer helemaal blij! Ik leg mijn kop op zijn arm of been, en hij knuffelt mij. Ik hou ontzettend veel van mijn baasje! Eigenlijk zou ik nu het liefst op mijn dekentje bij hem op de bank liggen, maar mijn moeder laat me niet met rust. Ze neemt me weer mee en laat me zien wie ik nu ben:

 

 

 

SOMS BEN IK DE WEG KWIJT

Ik loop steeds vaker de verkeerde kant op omdat ik niet hoor dat mijn baasje mij roept, soms ben ik gewoon de weg kwijt. Ook staar ik vaak voor mij uit. Ik zoek mijn baasje met mijn ogen maar ik kan hem steeds moeilijker vinden. Het opstaan gaat niet meer zo makkelijk als eerst, maar ik voel me nog steeds blij en vind mijn brokjes nog heerlijk. Soms plas of poep ik in huis omdat ik niet zo snel naar buiten kan komen. Omdat mijn baasje me altijd ontzettend goed verzorgd heeft en mij de juiste voeding heeft gegeven, ben ik nog fit en kan ik nog een leuke laatste tijd hebben.

 

 

BEDANKT LIEVE BAAS

Plotseling word ik wakker. Mijn moeder is weg. Het sneeuwt nu iets harder en ik zie mijn lieve baas naast mij zitten, hij aait me. Samen gaan we nog een klein avondwandelingetje maken. Als we terugkomen zie ik dat er een nieuw speeltje in mijn mand ligt, met een strik erom. Ik ben blij dat mijn lieve moeder mij heeft laten zien hoe goed mijn leven is geweest tot nu toe. Bedankt lieve baas, dat je altijd zo goed voor mij gezorgd hebt! Laten we deze Kerst extra genieten van elkaar.